poeta, który nie ufa zupie kalafiorowej i jeszcze mniej głupocie.
Twórca nurtu #poezjaszaletowa, działający pod pseudonimem Nowohucki Wierszokleta – bo nikt normalny nie wybiera sobie takiego pseudonimu na serio. Pisze, bo nie umie się powstrzymać, a publikuje, bo Internet tego nie zabrania. Nie wierzy w natchnienie, ale pisze tylko pod jego wpływem.
Autor kilku tomików oraz e-booka poetyckiego w języku angielskim dostępnego do pobrania tu:
Tutaj!
Wiem co to współczucie
Wiem co to empatia
Wiem co to przeczucie
Wiem co to sympatia
Wiem co to cierpienie
Wiem co to kochanie
Wiem co to spełnienie
Wiem co to niespanie
Wiem co to przegrana
Wiem co to nienawiść
Wiem co to wygrana,
lecz nie wiem czym zawiść.
Nie umiem zazdrościć
Nie umiem zła zbawić
I nigdy na szczęście,
nie chciałem się zabić.
Dlaczego skrzydła co miały mnie wznieść
sprawić, że w końcu będę mógł latać
potrafią tak bardzo pod kurtką gnieść
a świat mi każe nimi zamiatać
ulice z brudu i syfu ludzkiego
tak obecnego tu na tej ziemi.
Nie umiem odgadnąć , zrozumieć tego,
że ludzie na zło są głusi i niemi.
Nie zgadzam się żyć wśród tego mozołu.
Nie będę bierny na ludzką krzywdę.
Powstanę niczym feniks z popiołu,
choćbym miał życiu zapłacić grzywnę.
Chce walczyć o to by było tu znośnie
nie tylko dla mnie ale dla świata.
Bym nie usłyszał od ludzi -Wynoś się !-
tylko- Popatrzcie na skrzydłach on lata!-
Chłodna pizza
Zimna kawa
Lodowate spojrzenia
Tylko wskazówki na zegarku
rozgrzane do czerwoności.
